0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Denizli’de yaşayan 23 yaşındaki Serhat Saltık yaklaşık 1 yıl evvel açlık hissini kaybetmesiyle teşhis konulamayan hastalığına hekim doktor gezerek deva arıyor…

HABERE İLİŞKİN GÖRÜNTÜ İÇİN TIKLAYIN İZLE

Denizli’de yaşayan 23 yaşındaki genç yaklaşık 1 yıl evvel açlık hissini kaybetmesiyle teşhis konulamayan hastalığına tabip hekim gezerek deva arıyor. Açlık hissini kaybeden gence tabiplerin verdiği reaksiyon ise “Ne tıp kitabında bu türlü bir şey okuduk ne de doktorluk hayatımda bu türlü bir hastaya rastladım” halinde oldu.

Denizli’nin Pamukkale ilçesinde yaşayan 23 yaşındaki üniversite öğrencisi Serhat Saltık, hayatında her şey yolunda giderken bir anda açlık hissini kaybetti. Hastalığına tahlil bulmak için kendi imkânları doğrultusunda Türkiye’de birçok doktora başvuran Saltık, aldığı yanıtlar karşısında şaşkına döndü. Tabipler, Saltık’a daha evvel bu türlü bir rahatsızlıkla karşılaşmadıklarını, durumun tıp kitaplarında dahi yazmadığını söyledi.

Bir mühlet sonra kilo kaybı yaşamaya başlayan Saltık, iştahsızlık sorununu öteki bir doktora anlatmasıyla mama halinde besinlerle hayata tutunmaya çalıştı. Teşhis konulamayan bir hastalığa yakalanan Saltık’tan cerrahi operasyon yapılarak bedeninde biyopsi yapılarak doku örneği alındı. Hekimlere başvurmaya devam eden genç bir an evvel sıhhatine kavuşmak ve yarıda bıraktığı eğitimine devam etmek istiyor.

“LÜTEN ELLERİMDEN TUTSUNLAR BANA BİR ÇIKIŞ YOLU GÖSTERSİNER”

İstanbul’da matematik öğretmenliği okuyan ve teşhis konulamayan hastalığına deva bulmak için Türkiye’de birçok doktora giden Serhat Saltık, eğitimini yarıda bıraktığını açıkladı. Ailesinin yanına dönerek konutta mecburî olarak tükettiği besinlerden kurtulmak isteyen Saltık, şunları tabir etti:

“Bir anda acıkma ve iştahımı kaybetme ile başladı. Doğal olarak her insanın her gün yaşamış olduğu acıkma işlevini yaşamamaya başladım. Bu süreç giderek arttı, birinci başlarda belli bir müddet gidip tekrar geri geliyordu. Sonrasında ise daha uzun gidip geri geliyordu. Bu biçimde ilerlerken artık büsbütün acıkmamaya başladım. Yaklaşık olarak bir yılı buluyor. Hekimlerin vermiş olduğu besleyici besin içerikli mamalar var onlarla beslenmeye çalışıyorum. Bir de zoraki olarak hayatta kalmak için zorlayarak ekmek ve su tüketiyorum. Hekimlerin bana verdikleri yanıtlar şu biçimde oldu, ‘Şu ana kadar ne tıp kitaplarında biz bu biçimde bir şey okuduk ne de doktorluk hayatımız boyunca bu biçimde bir olaya rast geldik. Sahiden biz de çok şaşkınız’ dediler. Hastalığım çok ilerleyince daima hekimlere gitmem gerekince kent şehir, hastane hastane hekim gezmeye başladım. Bu sebeple eğitimime devam edemeyip okulumu dondurdum ve eğitimime orta verdim. Buradan tabiplere sesleniyorum, ellerinden bir şey geliyorsa beni bu durumdan kurtarabileceklerine inanıyorlarsa lütfen ellerimden tutsunlar, bana bir çıkış yolu göstersinler. Bana yardım eli uzatılırsa çok sevinirim.”